- ekâbir
- (A.)[ ﺮﺑﺎﮐا ]büyükler, ileri gelenler.
Osmanli Türkçesİ sözlüğü . 2015.
ekâbir
Look at other dictionaries:
ekâbir — is., ç., esk., Ar. ekābir 1) Büyükler, devlet büyükleri, ileri gelenler Kaymakam beyin hemen arkasında kalan ekâbiri umursamadan sıtma doktoru da kalkmıştı. T. Buğra 2) alay Kendini beğenmiş kimse Senin gibi ekâbir bir adam bu tür haberlerin… … Çağatay Osmanlı Sözlük
EKÂBİR — (Ekber. C.) En büyükler. Pek büyükler. Devlet ricali. Rütbece büyük olanlar … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
EKÂBİR-İ ULEMÂ — En büyük âlimler, en büyük İslâm âlimleri. Âlimlerin en ileri derecede olanları … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ASAGİR Ü EKÂBİR — f. İtibar ve mevkice küçükler ve büyükler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HASSA — (C.: Havass) İnsanın kendisine tahsis ettiği şey. Bir şeyde bulunup başkasında bulunmayan şey. Bir şeye mahsus kuvvet. Te sir. Menfaat. * Adet ve alâmet. Ekâbir, kavmin ileri geleni … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
